Historia warszawskiego wioślarstwa sięga końca XIX wieku i jest ściśle związana z rozwojem sportu i rekreacji nad Wisłą. Wioślarstwo w Warszawie zaczęło zdobywać popularność w latach 80. XIX wieku, kiedy to rzeka stawała się centrum życia sportowego i towarzyskiego mieszkańców stolicy. Powstawały wówczas pierwsze organizacje i kluby wioślarskie, które nie tylko promowały aktywność fizyczną, ale również kształtowały tożsamość warszawskiej elity.
Pierwszym klubem wioślarskim w Warszawie było Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie (WTW), założone w 1878 roku przez grupę entuzjastów tego sportu, głównie studentów i przedstawicieli wyższych sfer społecznych. Towarzystwo szybko zyskało popularność, stając się jednym z najważniejszych ośrodków wioślarstwa w Polsce. W początkowym okresie jego działalność skupiała się na organizowaniu zawodów, treningów oraz propagowaniu zdrowego trybu życia poprzez sport. Pierwsza przystań WTW znajdowała się przy moście Kierbedzia, gdzie wioślarze mogli swobodnie trenować i przygotowywać się do regat.
Wioślarstwo szybko stało się jednym z ulubionych sportów warszawiaków. Zawody wioślarskie przyciągały tłumy mieszkańców, którzy z zaciekawieniem obserwowali rywalizację na wodzie. Regaty organizowane przez WTW stały się stałym punktem kalendarza towarzyskiego Warszawy. W 1898 roku odbyły się pierwsze Mistrzostwa Polski w Wioślarstwie, które zapoczątkowały regularne krajowe rozgrywki i pomogły ugruntować pozycję wioślarstwa jako jednego z najważniejszych sportów wodnych w Polsce.
W okresie międzywojennym wioślarstwo warszawskie przeżywało dalszy rozwój. Powstawały kolejne kluby, takie jak Akademicki Związek Sportowy (AZS) czy Klub Wioślarski Wisła. W tym czasie warszawscy wioślarze odnosili liczne sukcesy na arenie międzynarodowej, a sama Wisła stała się miejscem wielu prestiżowych regat, w tym zawodów międzynarodowych, które przyciągały sportowców z całej Europy. Wioślarstwo stało się symbolem nowoczesnej Warszawy, podkreślając jej europejski charakter i dynamiczny rozwój.
W czasie II wojny światowej wioślarstwo warszawskie, podobnie jak wiele innych dziedzin życia, uległo załamaniu. Kluby wioślarskie zostały zamknięte, a ich infrastruktura zniszczona. Jednak po zakończeniu wojny nastąpiła szybka odbudowa warszawskiego sportu wioślarskiego. Już w 1946 roku wznowiło działalność Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie, które ponownie stało się centrum wioślarstwa w stolicy.
W latach powojennych warszawscy wioślarze odnosili sukcesy zarówno na krajowych, jak i międzynarodowych arenach. Treningi i zawody odbywały się na Wiśle, a także na Zalewie Zegrzyńskim, który stał się nowym ośrodkiem sportów wodnych. W tym okresie warszawscy wioślarze, tacy jak Zdzisław Zieliński czy Andrzej Skrzypek, zdobywali medale na Mistrzostwach Europy i Świata, promując warszawskie wioślarstwo na arenie międzynarodowej.
Obecnie wioślarstwo w Warszawie nadal cieszy się popularnością. Kluby wioślarskie, takie jak WTW, AZS-AWF Warszawa czy KS Spójnia, kontynuują tradycje i promują ten sport wśród młodzieży i dorosłych. Rzeka Wisła oraz nowoczesne obiekty sportowe w stolicy nadal przyciągają miłośników wioślarstwa, którzy kontynuują bogatą i fascynującą historię tej dyscypliny sportowej, wpisanej w krajobraz i tradycję Warszawy.